ზუგდიდი-სოხუმის ელმავლის საყვირის ხმა სადგურიდან გასვლას მაუწყებს... უხეში ბიძგი და პეიზაჟიც დაიძვრება.

დაახლოებით 2 საათი...

ვცქმუტავ, შენიშვნას ვიღებ: "სკამზე ფეხებით ნუ დგახარ!" ეს ხის მოუხერხებელი სკამები, ტანსაცმელი ზედ მეწებება. 2 საათი და სახლში ვიქნები.

კონდუქტორიც შეამოწმებს ბილეთებს და აუცილებლად თავზე ხელს გადამისვამს, მასაც ძალიან სცხელა. თეთრპერანგიანი გაოფლილი კონდუქტორი.

ფეხის ცერებზე ვდგები, თვალებს მაგრად ვხუჭავ, თავის ტკივილამდე, ბნელ სიწითლეში ხეები რითმს ითვლიან.

"პირს ნუ ადებ ფანჯარას, ბინძურია!"

ჭა და მატარებლის ფანჯარა ერთ სიმაღლეზეა, ბებიას არ უყვარს, როცა ჭაში ვიყურები.

"ეშმაკს თვალები ღია აქვსო"... თუ "არ აქვსო," – მომაძახებს ხოლმე.

ხის კიბე ჩემს სახლში ჭრიალებს, ჭიშკარიც. მამაჩემი შაბათ-კვირას აპრიალებს თავის ფეხსაცმელებს და კიბის საფეხურებზე აწყობს. მეზობლის უშველებელი ლეღვის ხე ჩემს ეზოშია გადმოსული. საძინებლიდან ზღვის პატარა ნაწილი ჩანს. მე ფანჯრის მხარეს ვწევარ.

2 საათი…

დროს სიზუსტე აქვს, ასფალტზე გადატყავებულ მუხლებს იოდის სუნი ასდის.

ავტორი: პაპუნა პაპასქირი
ფოტო: სანდრო ვისოცკი


The sound of the horn of Zugdidi-Sukhumi indicates that we are leaving the station… Rough push and the landscape starts to move.

It’s approximately two o’clock.

I get scolded for fidgeting and standing on the chair with my shoes on! These uncomfortable chairs! My clothes get stuck on them.

I will be home in two hours.

The ticket collector will check the ticket and definitely pet me on the head, he is hot too. Sweaty ticket collector with a white shirt.

I stand on the tips of my toes. I close my eyes, so hard that my head starts to spin and ache. In dark red, trees change the beat.

"Don’t put your mouth against the window! It’s dirty.:

The well and the train window are at the same level of hazard now. My grandma doesn’t like when I peep into the well either. She keeps saying that the devil always has his eyes open or closed, I don’t remember exactly which.

Wooden stairs in my house creak, so does the gate. My father on weekends polishes his shoes until they are squeaky clean and puts them on a staircase.

Our neighbour’s enormous fig tree comes over the fence into my garden. From the bedroom I just get a tiny fraction of the sea. I sleep close to the window.

Two more hours,

Time is precise, knees grazed on asphalt smell of iodine.

Author: Papuna Papaskiri
Photo by: Sandro Visotski
Translator: Sopio Tobitadze

"14 გბ" ხელოვნების სხვადასხვა ჟანრის ენაზე მოთხრობილი საქართველოს უახლესი ისტორიაა. ახალი თაობის შემოქმედთა პასუხები ტრავმულ წარსულზე - აფხაზეთის მოვლენების 1-გიგაბაიტიანი 14 რეპრეზენტაცია.

"ლაივპრესმა" "14 გბ-ის" გამოქვეყნების უფლება ავტორისგან მიიღო, გამოცემის მხარდაჭერით წიგნი ითარგმნა აფხაზურ და რუსულ ენებზე.

"14 გბ" თავის დროზე ავტორის ხარჯებით გამოიცა. კრებულის იდეის ავტორი და შემდგენელია თეა კალანდია. მთავარი კონსულტანტი - ნინო კალანდია; მხატვარი - პაპუნა პაპასქირი; რედაქტორი - ნანა გაფრინდაშვილი; დიზაინი - ია მახათაძე.