სოხუმზე ბევრი არაფერი მახსოვს, მხოლოდ რამდენიმე ეპიზოდი:

ჭადრაკის დაფის მსგავსი დიდი ქვაფენილი... წითელი და თეთრი... შესაძლოა, დიდი არც იყო, უბრალოდ, მაშინ ასე მეჩვენებოდა... ყოველთვის, როცა იმ ადგილას, მე და ჩემი და გავივლიდით, ქვაფენილის ერთ ფერს ვირჩევდით და ქალაქის დიდ გამზირს ასე მივუყვებოდით:

– წითელი ჩემია, მე ვაბიჯებ!

– თეთრი – ჩემი!

ხანდახან პირიქით...

ბურთულებიანი ნაყინი სანაპიროზე, სადაც იშვიათად დავდიოდით რატომღაც.

კიდევ ის დაგრეხილი მცენარე მახსოვს, რომლის სახელიც არ ვიცი. ახლაც "მაუგლის" მულტფილმს მახსენებს. მგონი, ბოტანიკურ ბაღთან იყო. აი, გველივით რომ მიიკლაკნება ჯერ მიწაზე, მერე ზევით... რაც უნდა ქნა, მაინც რომ სულ ამოდის მიწიდან.

ერთხელ ეზოში მაიმუნი გადმოიპარა.

"კანფეტის ხე", რომელიც "პიტომნიკის" ტერიტორიაზე იზრდებოდა. იქ შესვლა აკრძალული იყო! მაღალი ღობის მიღმა მხოლოდ თვალით შეგეძლო დაგენახა. უბნის ბავშვებს გვაშინებდნენ: "იქ თუ გადაძვრებით, მაიმუნები შეგჭამენ!"

მზეზე გასათბობად გამოსული ძალიან ბევრი მწვანე ხვლიკი.

აა, ჰოო... მეზობელი, ულვაშებიანი კაცი, ტრაილერის მძღოლი გია. თვეში ერთხელ ბრუნდებოდა სახლში. ჩვენს სახლთან აყენებდა უზარმაზარ მანქანას და მთელი დღე უკირკიტებდა... იმ ადგილზე მუდმივად ესხა შავი ფერის ზეთი და ბენზინი. ბავშვები ხშირად ვისვრებოდით.

ბარაკებში მცხოვრები დაბალი ქალები...

უბანში ჩამომავალი პატარა მდინარე, რომელიც ნაგვით იყო სავსე...

კიდევ ერთი ბიჭი მახსოვს. გუდისა ერქვა. სად და როდის გაქრა, არც ვიცი...

ავტორი: თემურ ეზუგბაია
ფოტო: ნიკოლოზ თაბუკაშვილი

THE MAP OF VINDA FOLIO

 

I don’t remember much about Sukhumi, just a couple of episodes:

 

…The pavement that looked like a huge chessboard… red and white… Probably it was not even that big, but it seemed that way then…Every time I went through that part of the city, my sister and I would choose one colour of the pavement and walk along the huge avenue stepping only on those tiles:

 

Red is mine, I am stepping on red tiles!

 

White is mine!

 

Sometimes the other way round.

 

...Ice cream scoops at the seaside, where I, for some reason, would seldom go…

 

…I also remember that twisted plant. I don’t know what it is called, unfortunately. That plant still reminds me of the cartoon “Mowgli”. I suppose it was near the Botanical Gardens. Such plants look like a snake crawling first on the ground then up in the air… No matter how you try to get rid of them, they still appear from nowhere.

 

…Once a monkey sneaked into our garden.

 

… A tree of “sweets”- that grew on the territory of “The Pitomnik”.  We were not allowed to go in there. We could only stare at it from over the high fence. As kids we were told that if we climbed over it, monkeys would eat us.

 

…A lot of green lizards basking in the sun.

 

…Oh, yes, that neighbour Gia, with a moustache. The trailer driver. He only came back home once a month. He would park his vehicle in front of our house and potter around it all day long. You could always see a big black spot of petrol and oil there. We would get dirty while playing.

 

…Short-sized women living in cantonments.

 

…The small river that crossed our district and was full of rubbish…

 

…I also remember one boy. His name was Gudisa. I don’t even know where and when he disappeared.

 

Author: Temur Ezugbaia
Photo by: Nikoloz Tabukashvili
Translator: Sopio Tobitadze

„14 გბ“ ხელოვნების სხვადასხვა ჟანრის ენაზე მოთხრობილი საქართველოს უახლესი ისტორიაა. ახალი თაობის შემოქმედთა პასუხები ტრავმულ წარსულზე - აფხაზეთის მოვლენების 1-გიგაბაიტიანი 14 რეპრეზენტაცია.

„ლაივპრესმა“ „14 გბ-ის“ გამოქვეყნების უფლება ავტორისგან მიიღო, გამოცემის მხარდაჭერით წიგნი ითარგმნა აფხაზურ და რუსულ ენებზე.

„14 გბ“ თავის დროზე ავტორის ხარჯებით გამოიცა. კრებულის იდეის ავტორი და შემდგენელია თეა კალანდია. მთავარი კონსულტანტი - ნინო კალანდია; მხატვარი - პაპუნა პაპასქირი; რედაქტორი - ნანა გაფრინდაშვილი; დიზაინი - ია მახათაძე.