ფოტოსააგენტო EPA-ს (www.epa.eu) შესახებ არაფერი ვიცოდი. 7 ივლისს მოვჩხრიკე ინტერნეტში - სახელწოდება საეჭვოდ ჰგავდა იმ საინფორმაციო სააგენტოსას, რომელთანაც წლებია, თავისუფალი ჟურნალისტის სტატუსით, ვთანამშრომლობ DPA(www.dpa.de). ალბათ, გაგებული მქონდა მსგავსი სააგენტოს არსებობის შესახებ, მაგრამ არასაჭირო ინფორმაციას მაშინვე ვივიწყებ ხოლმე - ჩიპს თუ ჩამიყენებენ, პრობლემა მომეხსნება (ჭეშმარიტი მართლმადიდებლებისგან განსხვავებით, წინააღმდეგი არა ვარ).
მოკლედ, აღმოჩნდა, რომ სააგენტო, რომელთანაც მე ვთანამშრომლობ, EPA-ს 33% წილის მფლობელია http://www.dpa.de/Beteiligungen-der-dpa.104.0.html. DPA-ს გარდა, ამ სააგენტოს წილს 6 სხვა ევროპული საინფორმაციო სააგენტოც ფლობს http://epa.eu/en/article/49.html?CMSSESSID=01426deee1a14ff52c6e10a9a63c9c35.
მოგეხსენებათ, ძირითადად, ფოთში ვმუშაობ. DPA-მ თანამშრომლად კომპეტენციის მიხედვით ამარჩია და მეც ყველაფერს, რასაც გერმანულენოვანი სამყაროსთვის საინტერესოდ მივიჩნევ, DPA-ს მოსკოვის ბიუროს ვაწვდი. 3 რედაქტორი მყავს skype-ში - გააჩნია, ვინაა იმ კონკრეტულ დღეს მორიგე. სამივე მოსკოვში მუშაობს.
დღეს (12 ივლისი) ფოთში, ცენტრალურ მოედანზე, საპროტესტო აქციაში მივიღე მონაწილეობა. კოლეგებმა ამობეჭდილი A4 ფურცელი მომცეს ხელში - „ვინაა შემდეგი?!“. არ გამიპროტესტებია. მეც მაინტერესებს, ვინაა შემდეგი და იმიტომ.
ზურაბ კურციკიძე, შსს-ს მიერ წარმოდგენილ სატელეფონო საუბრებში, სხვა ფოტოგრაფებს საბანკო რეკვიზიტებს სთხოვდა. მესმის, რომ საჯარო მოხელეებს (ფოტოგრაფებსაც) არა აქვთ სამსახურებრივი მოვალეობის შესრულებისას მოპოვებული ინფორმაციის სხვაზე გაყიდვის უფლება. მაგრამ, თუ ეს მაინც ჩაიდინეს, ჯაშუშობაა? თუ რომელიმე კონკრეტული რეგულაციის დარღვევა? ვინც იცავს სახელმწიფო საიდუმლოებას - ვისაც ეს აბარია, თუ ვისაც შემთხვევით ხელში ჩაუვარდება? თუ მაინც ჯაშუშობაა, რა შუაშია, ამ შემთხვევაში, ზურაბ ქურციკიძე?