პატარა კულტურული სივრცის დაპყრობა გაცილებით მარტივია ვიდრე შედარებით დიდის. საკმარისია კარგი დეკლამაციის უნარი და ემოციურად ოდნავ გაუწონასწორებელი ფონი, ამით უკვე აუდიტორია გყავს და ესმით თუ არა, გისმენენ.
ხმამაღალი აქცენტები ტექსტების შინაარსის აღქმაში ხელს შეუშლის ყველას, შესაბამისად მის ღირებულებას ნაკლებად დააფიქსირებს ვინმე, უბრალოდ აუდიტორიის ემოციური ტაშის ფონზე ხვდები, რომ მათ ეს მოსწონთ. ეს საკმარისი მოტივია იმისთვის, რომ აზრი გაიზიარონ. შედეგად მზადაა არგუმენტი დაჩლუნგებული ანალიზისთვის–სხვა რაღა გინდა მეტი! ქალაქი ცოცხლობს! სუნთქავს! სწორედაც რომ ცოცხლობს! –კვირაში რამდენიმე ლიტერატურული საღამო, თვეში რამდენიმე პოეტური კრებული გამოწერილი აბებივით პერიოდული მაცოცხლებელი „სულიერი საზრდოა“, ოღონდ, როგორც ყველა წამალი „კრძალვით მისაახლებელია“ თავისი უკუჩვენებითი ხასიათის გამო. დანარჩენი უკვე „სვეტსკი“ ინტელექტუალური ელიტის საქმეა. გააჩნია, თქვენ რომელ მხარეს გიწევთ დგომა. ჩვენი კულტურული სოციუმი ჯერ კიდევ ის სივრცეა, სადაც კონკრეტული ადამიანებისგან შემდგარი ჯგუფი განსაზღვრავს საზოგადოების ლიტერატურულ გემოვნებას, თემის აქტუალობას და თქვენ წარმოიდგინეთ, ლექსის ფორმასაც კი. ამ ნიშნით დეფინიცირდება მთელი ქვეყნის ინტელექტუალური ელიტის გემოვნება. ამ შემთხვევაში, ნაკლებად მნიშვნელოვანია საკუთარი აზრის ქონა რაიმე მოვლენაზე, საკმარისია მხოლოდ გაიგო სხვისი შეხედულება და შემდეგ გაიზიარო ეს აზრი. სხვისი რა, ქარიზმულ–ავტორიტეტული ავტორის, რომლის ხსენებაც კი უკვე სტერეოტიპულად დადებითად განსაზღვრავს შენს ინტელექტუალურ სტატუსს და ნიშას საზოგადოებაში. არსებობს უფრო ვიწრო, „გოიმური“ კასტა სადაც მოსახვედრად აკუტაგავას, მოდილიანის, ვან გოგის და რომელიმე ლოკალურად აქტუალურ–აქტიური პოეტის სიყვარულია საჭირო. უფრო მასშტაბურ, „სვეტსკურად სნობურ“ კასტებში გასაწევრიანებლად მხოლოდ ეს მცირე ჩამონათვალი არ კმარა, აუცილებელია ერთი–ორი, ნაკლებად ცნობილი ავტორის გვარი (აი, მხოლოდ შენს აღმოჩენილს რომ ჰგავს, ისეთი), მისი ტექსტიდან ციტირება და კრიტიკულ–ესეისტური ხასიათის პუბლიკაციების ხშირი გადაკითხვა–გაზიარება (მაჯისცემა რომ არ გამოგეპაროს) და შემდეგ, სპეციფიურად ვიწრო წრეებში ქილიკი მხოლოდ ამ ვიწრო წრისთვის გასაგები ტერმინოლოგიით და ღიმილებით. მოკლედ არჩევანი თქვენზეა. შეაფასეთ საკუთარი შესაძლებლობები სწორად, განსაზღვრეთ სად ჯობია ყოფნა, სულ ცოტა ხნით შეეცადეთ საერთოდ თავი შეიკავოთ ნებისმიერი პოზციის დაფიქსირებისგან (ცოტათი უფრო ჭკვიანი და დაფიქრებული რომ გამოჩნდეთ, ვიდრე გარშემომყოფნი), თუ მაინც ვერ, საკმარისია მხოლოდ აზრის გაზიარება და ძალაინ უბრალო ემოციის დაფიქსირება ღიმილით (ან მოწყენილი ღიმილით).
რამდენიმე ხნიანი დაკვირვების შემდეგ თქვენ უკვე აღმოაჩენთ, რომ „ელიტარული განდობილების“ სიაში ხართ და გილოცავთ! წინ დიადი საქმეები გელით!