ეს მამაჩემია, ვანო ბაბილუა - ფოთელი რეპრესირებულის შვილი ძველ, გახუნებულ ფოტოზე, ბევრ, რევოლუციური ჟინით შეპყრობილ ახალგაზრდებს შორის ჯერ კიდევ უწვერულ ბიჭზე მიმითითებს. ისიც მათი თანამოაზრეა, საერთო იდეოლოგიით, მიზნებით, ხუთი მუხლით რომ გაასამართლეს და ჯერ 15, მერე კი ათი წლით, შორეული გადასახლებისთვის გაწირეს. ხან ტროცკისტს ეძახდნენო ხუმრობით, იხსენებს ირინა ბაბილუა, დღესაც რომ არ იცის, სინამდვილეში ვისი პრინციპების მიმდევარი იყო მამა. მშობლის სიტყვაძვირობის გამო, მხოლოდ ცოტა რამ სმენია მაგადანში გატარებულ წლებზე, რომელსაც რეპრესირებულმა ტაბუ დაადო და შვილისთვისაც კი არ მოინდომა პერსონალურად თავს გადახდენილის განდობა.

ერთ-ერთი მუხლი, რითაც ვანო ბაბილუა გაასამართლეს, სამშობლოს ღალატია. ახალგაზრდა მამაკაცი თავიდანვე აქტიურად ჩაერთო საპროტესტო გამოსვლებში, რაც საბჭოთა რეჟიმმა არ აპატია. თავად ბოლშევიკური პარტიის წევრი დაასმინეს და 1929 წელს გადაასახლეს. იქ 15 წელი ელოდა, თუმცა ეს არ აკმარეს და სასჯელი კიდევ ათი წლით გაუხანგრძლივეს. სახეში შუქებს მიანათებდნენო, ბრალი რომ ეღიარებინა და რეჟიმისთვის სასარგებლო ჩვენებისთვის ხელი მოეწერა თურმე, მაგრამ არ მოაწერა.

შვილის თქმით, მამა ოქროს საბადოში მუშაობდა. იშვიათ საუბრებში იხსენებდა, რომ მოგვიანებით ფოთის ოდენა ობიექტიც ჩააბარეს. ახალი ბრალის წარდგენისთვის თავის არიდების მიზნით, ოქროს ზოგჯერ საკუთარი გამომუშავებული ფულით ყიდულობდა და სამუშაო გეგმასაც ამ გზით ასრულებდა. ირინას, ბებიისთვის მიწერილი წერილებიც უნახავს, სადაც ევედრებოდა, ვიღაც პიროვნებასთან მისულიყო და მისთვის სამშობლოში დაბრუნების უფლება ეთხოვა. თუმცა სტალინის გარდაცვალებამ, ვანო ბაბილუას და ყველა მსგავსი პატიმრის ყოველდღიურობა შეცვალა - 54 წლის ასაკში გაათავისუფლეს. დაოჯახდა ხელმეორედ და ირინაც გაჩნდა.

"ერთხელ ვცადე დამედო მამისთვის რვეული. ვთხოვე, დაეწერა ამბები, რაც გადასახლებაში ყოფნისას გადახდა. ტაბუდადებული იყო ეს თემა. ამაზე არ საუბრობდნენ. არც დღეს საუბრობენ გახსნილად. აიღო და გადააგდო. მე თეთრ დათვებთან ერთხელ ვიჯექი და მეორეჯერ არ წავალო. იგულისხმა ალბათ ის, რაც უნდა ეთქვა, და რისი თქმაც არ უნდოდა", - ამბობს ირინა ბაბილუა.

სამაგიეროდ, შვილი იხსენებს, რომ მამა ბიძაშვილთან ხშირად განიხილავდა ამბებს რუსულ ენაზე. მაშინ თავად პატარა იყო და ენის ბარიერის გამო, ბევრი რამ არ ესმოდა. კამათისას ნათესავი სტალინს ემხრობოდა, ვანო ბაბილუა კი პირიქით. ადამიანების ასე ხელაღებით დაპატიმრება იყო ის, რასაც ვერ შეეგუა და თავის დროზე რევოლუციური სურვილებით განაწყო მაშინდელი ხელისუფლების წინააღმდეგ.

"სიცოცხლის ბოლო წლებში მამამ სტალინი მაინც აღიარა, როგორც ძლიერი პოლიტიკოსი. სამღვდელოების, ეკლესიის წინააღმდეგ გამოდიოდა თავის დროზე. ოპიუმიაო რელიგია. მაგრამ ბოლოს ესეც აღიარა. ჩემი მოხუცი დედა წელმოხრილი გაიმართებოდა და სანთელს ანთებდაო. რწმენას კი არ უარყოფდა..მაშინ იცით, ეკლესიის წინააღმდეგ რატომაც გამოდიოდნენ", - გვიყვება რეპრესირებულის შვილი.

გადასახლებიდან დაბრუნებულმა ვანო ბაბილუამ, რომელიც თავის დროზე ბოლშევიკური პარტიის წევრი იყო, პარტიულ ბილეთზე უარი თქვა. ისევე, როგორც მაშინდელი ხელისუფლების საქმიან წინადადებაზე და დარჩენილი ცხოვრება პენსიით გაატარა. მთელი ცხოვრება დაუმახინჯესო მამას და კიდევ ბევრ ადამიანს, ამბობს ირინა ვინც საკუთარ იდეას უერთგულაო.

ბიძაშვილები აღმასკომში მუშაობდნენ და არც მათთვის ერიდებოდა ხუმრობით ეთქვა, იმ პარტიას რა ვუთხარი, ქვეყანას თქვენ რომ განაგებთო.

ვანო ბაბილუა 83 წლის გარდაიცვალა. რეპრესირებული რეაბილიტირებულია და ოჯახმა კომპენსაცია, 1400 ლარის ოდენობით, რამდენიმე წლის წინ მიიღო.