საბჭოთა რეპრესიები
გადასახლება ციმბირში - საბჭოთა რეჟიმის განაჩენი გლეხის მრავალშვილიან ოჯახს [ვიდეო]
FaceBook Twitter
E-mail Print
ნარაზენში მცხოვრები ნინა სანიკიძე ცრემლის გარეშე ვერ იხსენებს წინაპრებს. ისტორია, რომელიც ბება-ბაბუის ოჯახს გადახდა, მომდევნო თაობასაც ასე შეაშფოთებს ალბათ. ნინა საბჭოთა რეჟიმის მიერ რეპრესირებული ოჯახის შთამომავალია. დღემდე არ იცის რა გახდა უბრალო გლეხი კაცის ასე სასტიკად დასჯის მიზეზი. ოფიციალურად ბაბუის მიხელ ჯოჯუას, ცოლის ბაბილინა თევზაძის და 5 შვილის გადასახლების მიზეზად „სამშობლოს ღალატი“ დასახელდა.

ქვედა რიგში მარცხნიდან მეორე მერი ჯოჯუა

7 წევრიანი ოჯახიდან სიკვდილს მხოლოდ სამი გადაურჩა. ერთ-ერთი მათგანი ჩვენი რესპონდენტის, ნინა სანიკიძის დედაა, მერი ჯოჯუა.

ნინას ბაბუის ოჯახი სამტრედიის ერთ-ერთ სოფელში ცხოვრობდა და არაფრით განსხვავდებოდა სხვა გლეხების ოჯახებისგან. ამიტომაც ყველასთვის მოულოდნელი იყო როცა 1941 წელს „სამეულის“ დასმენის საფუძველზე მათ გადასახლება მიესაჯა. ჯოჯუების მსგავსად მაშინ კიდევ სამი გლეხის ოჯახს გამოუტანეს იგივე განაჩენი.
ნინა ამბობს, რომ ბებია 33 წლის იყო როცა 5 შვილთან ერთად ციმბირში გაამწესეს. რა ბედი ეწია ბაბუას - დახვრიტეს თუ გადასახლებაში გარდაიცვალა, დღემდე არ იცის.

„რეპრესირებულები გავიდნენ სამტრედიის სადგურიდან ბაქოს გავლით. ისინი მიდიოდნენ სატვირთო ვაგონებით. ბაქოში რომ ჩავიდნენ, იქ სამი თვე დააყოვნეს. ერთად შეკრებილ ხალხს გაუჩნდა ტილები. დეიდა, ანუ ბებიის უფროსი შვილი იყო 17 წლის და თავი დაიბანა, ტილების გამო თავი არ გადამპარსონო. გაცივდა და ამის გამო გარდაიცვალა იქ. დედას მიცვალებული სამი დღე კალთაში ჰყავდა, როგორც ცოცხალი. სამხედროები რომ დადიოდნენ და ნახეს ბავშვი უმოძრაოდ იყო, გადაგდებას უპირებდნენ. ბებიას უთქვამს, გადაგდება არაო, მის სამშობლოში მაინც გავუშვებო... ბებიაჩემის ოჯახთან ერთად მიდიოდნენ მაშინ ჩვენი თემიდან თავაძეები და იმის შვილები უფრო დიდები იყვნენ. თურმე მათ გაუთხარეს საფლავი და დაასაფლავეს. დაასაფლავეს ბაქოში“, - იხსენებს დედის მოყოლილს ნინა საიკიძე.

მერი ჯოჯუას შვილი, ნინა სანიკიძე

ბაბილინა სანიკიძე დარჩენილ 4 შვილთან ერთად ციმბირში, ტომსკის ოლქში ჩაიყვანეს და იქ არყის ხეების საჭრელ ბაზაზე გაამწესეს. ახალგაზრდა ქალმა, რომელსაც მძიმე შრომის პარალელურად 4 მშიერი შვილი შეჰყურებდა იმედის თვალით, ასეთ ყოფას ვერ გაუძლო და 3 თვეში გარდაიცვალა.

ამის შემდეგ სამხედრო პროკურატურამ გარდაცვლილი ქალის 4 შვილი გაასამართლა - უფროსი, 13 და 9 წლის ქალშვილები ხარატთა სკოლაში მიაბარეს, სადაც რკინის დამუშავება უწევდათ ჩარხებზე. პატარები, რომ ჩარხს მისწვდომოდნენ, ხის კუნძებზე დააყენეს. ერთ-ერთმა თითებიც დაიზიანა. ეს ტრამვა სიცოცხლის ბოლომდე დარჩა.

5 წლის მერი ჯოჯუა ბავშვთა სახლში მიაბარეს, ყველაზე უმცროსი, 2 წლის ძმა კი დიზენტერიით საავადმყოფოში გარდაიცვალა.

„ამის შემდეგ ისინი გამოეთიშნენ ერთმანეთს. ის ორი იყო ერთად. დედაჩემი ბავშვთა სახლში გაიზარდა. ომი რომ დამთავრდა და სტალინი მოკვდა, ყველას რეაბილიტირება მისცეს. მაგრამ დედ-მამის შვილები უკვე გაბნეულები იყვნენ...

7 ნოემბრის დღესასწაულზე, დეიდაჩემთან მიირბინა თურმე ვიღაც უცხო, რუსის გოგომ და უთხრა, თქვენო გოგო გგავთო ძალიანო და ამდაამ ბავშვთა სახლში არისო. ეს ამბავი როცა მოხდა დეიდაჩემი უკვე გათხოვილი იყო. მისწერა თურმე იმ ბავშვთა სახლში დედას, ვინმე თუ გახსოვსო - დედა, მამა ან დედმამისშვილები. დედას მიუწერია, არა, მე არავინ მახსოვსო. მაშინო ფეხზე გალახალი თუ გაქვსო. დედას მართლაც ჰქონდა ხალი და კიო მისწერა. დეიდამ მეც უკვე რუსეთში ვიყავი გათხოვილი და დაკარგული ვიყავი, არ მინდოდა ისიც რუსეთში დამეტოვებინაო და გადაწყვიტა დედაჩემი დაებრუნებინა საქართველოში“, - გვიყვება ნინა სანიკიძე.

მისი სიტყვებით, მერი ჯოჯუას, რომელმაც ბავშვთა სახლში 15 წელი გაატარა, მიკედლებული იყო ერთ-ერთ რუს აღმზრდელს, რომელსაც შვილი ჰყავდა გარდაცვლილი და განსაკუთრებული სითბოთი ეპყრობოდა. მერი ჯოჯუამ არც ქართული იცოდა და არც არავინ ახსოვდა წინაპრებიდან. ამიტომ საქართველოში დაბრუნება არ სურდა თუმცა, ოჯახთან ერთად მშობლიურ მხარეში ჩამოსულმა დამ ისიც თან წამოიყვანა. დის რუსი ეროვნების ქმარმა და შვილებმა საქართველოში თავი ვერ დაიმკვიდრეს, კვალვ უკან დაბრუნდნენ, მერი ჯოჯუა კი ბიცოლასთან დატოვეს:

ნინა სანიკიძის დეიდა რუს მეუღლესთან ერთად

„აქ რომ ჩამოვიდნენ, მათი ოჯახი, ოდა-სახლი კოლმეურნეობის სახლი იყო უკვე. ამათ ხომ ქონება ჩამოართვეს და კონფისკაცია გაუკეთეს. ესენი, როცა გავიდნენ, ის ფუძე გაუქმდა. აქ ჩამოსულ დედაჩემსმ დახვდა ქვრივი ბიცოლა, მამის ძმის ცოლი. იმასაც 2 ობოლი ჰყავდა და მაგან დაიტოვა. დედა ყვებოდა ხოლმე, ცოტა ყველს მოიპარავდა ფერმაშიო, მიჰქონდა ბათუმშიო, გაყიდდა და დედას პურს მოუტანდა. ხეები რომ არის გადებული მეშოკით დაკიდებდა თურმე იმაზე და დედა ამას ჭამდა კვირიდან კვირამდე, სანამ ამ მჭადს მიეჩვეოდა და აქაურ ცხოვრებას აუღებდა ალღოს. ერთი წლის შემდეგ ჩამოვიდა მეორე დეიდა. 2 წელიწადში გაათხოვა ბიცოლამ დედა, გაყვა სანიკიძეს. შემდეგ ის დეიდაც საქართველოში გათხოვდა“, - გვიყვება ნინა სანიკიძე.

მერი ჯოჯუა მშობლიურ სამტრედიაში 58 წლის ასაკში სარკომით გარდაიცვალა. ნინა იხსენებს, რომ ავადმყოფობის დადგენამდე, 6 თვით ადრე მერი ჯოჯუამ მისთვის უცნობი და საოცნებო დედა სიზმარში ნახა:

„დედამ თქვა, ქალი ვნახე, რომელიც ხეს იყო მოფარებული და მიყურებდაო. მან აღწერა ამ ქალის სახე და ის დედიდა დაეთანხმა, კიო დედა აი ასეთი იყოო. დედას არ ახსოვდა დედა. სიზმარში ნახა და მერე გახდა ავად ნიმფოსარკომით და 3 თვეში მოკვდა“, - იხსენებს ნინა სანიკიძე.

მისი თქმით, მერი ჯოჯუას სიკვდილამდე ჰქონდა დარდად დედის უნახაობა და რუსეთში გაზრდილი ისე გარდაიცვალა მშობლიურ საქართველოში, როგორც უცხო ქვეყანაში.

Print E-mail
Twitter
სხვა მასალები
ზუგდიდის მუნიციპალიტეტის სოფელ კახათის მკვიდრი ილია ჩახაია
18:28 / 07.10.2020
ზუგდიდის მუნიციპალიტეტის სოფელ კახათის მკვიდრი ილია ჩახაია
სიძველისგან გაყვითლებული ფურცლები, ალაგ-ალაგ დახეული, თუმცა
საგულდაგულოდ შენახული ჩანაწერები,
13:17 / 30.07.2020
სიძველისგან გაყვითლებული ფურცლები, ალაგ-ალაგ დახეული, თუმცა საგულდაგულოდ შენახული ჩანაწერები,
კორონავირუსი

ვიდეო
პატარა “სანტები” თანატოლების დასახმარებლად [ვიდეო]
საღამოს ექვსი საათია. ბავშვები საკლასო ოთახში შეკრებილან და საახალწლო სათამაშოებს ამზადებენ. ზოგი თექას
ისევ მშივრები, ისევ ქუჩაში - მოქალაქეთა აქტივიზმით გადარჩენილი სიცოცხლეები [ვიდეო]
მიუსაფარ ძაღლებს ზუგდიდის ქუჩებში თითქმის ყოველ ნაბიჯზე ნახავთ. პარკებსა და სკვერებში, კვების ობიექტებთან,
პირველი მეგრულენოვანი ანიმაცია - ხობელი ანიმატორის სტუდია დიდი გეგმებით [ვიდეო]
ძუკუ დელფინია და კოღონა გაბისკირია, პირველი მეგრულენოვანი ანიმაციური სერიალის პერსონაჟები არიან. მათზე
სკოლის ნათხოვარ შენობაში დაწყებული ჩხოროწყუელი მოსწავლეების ბრძოლა უკეთესი გარემოსთვის [ვიდეო]
ჩვენ არ გვაქვს სხვა პლანეტა, - ამბობენ ჩხოროწყუელი მოსწავლეები და გარემოს გადასარჩენად ერთიანდებიან.
მდინარე ჯუმისგან მიტაცებული მიწები და სამანქანე გზა - დარჩელელები აქციებით იმუქრებიან [ვიდეო]
ზუგდიდის სოფელ დარჩელში, კიროვის უბანში, ძლიერი წვიმების დროს მდინარე ჯუმი დიდდება, კალაპოტიდან
ფოტო
სკოლაში პირბადით - სწავლა საკლასო ოთახებში განახლდა [ფოტო]
დღეს, 4 ოქტომბერს სასწავლო პროცესი, რომელიც პანდემიის
ვაქცინაცია ავტობუსში [ფოტო]
ზუგდიდის მუნიციპალიტეტის სოფლებსა და ქალაქში
„გვიხარია, რომ მოქალაქეები აქტიურობენ“ - ვაქცინაცია ზუგდიდში [ფოტო]
მოქალაქეთა საყოველთაო ვაქცინაცია ზუგდიდში გრძელდება.
"აქტიურობა მაღალია" - ზუგდიდში "ფაიზერით" ვაქცინაცია დაიწყო [ფოტო]
კორონავირუსის საწინააღმდეგო ამერიკული წარმოების "ფაიზერით"
3 თვე კოვიდტესტირების რეჟიმში - ფოტორეპორტაჟი ენგურის ხიდიდან
აფხაზეთ-სამეგრელოს საოკუპაციო ხაზთან, ენგურის ხიდზე,
მზარეულის მაგიდა
მწყრის ხარჩო მეფურად [ვიდეო]
ხარჩოს მოსამზადებლად დაგვჭირდება:
ხარკალია ლებია
ხარკალია, ძველი მეგრული კერძია,
მარწყვის პანაკოტა
უგემრიელესი დესერტი
ხაჭოს პასკა
ინგრედიენტები
                                     ლეჭკერე
ხულიშ ლეჭკერე - ეს არის ძველი
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.