რაზე წერდა ზუგდიდში პირველი ლიტერატურული გაზეთი
რუქაია მაშრიყელის „როცა“, ალ ზუგდიდელის (ალექსანდრე საჯაია) – „სულის რუქები“, სეზმან აგასფერის - „უდაბნოს ქვიშები“, აბო კობახიძის „პოეზიის ემბაზში“, პ. ხეთელის - „კოცნა გეტყვის“, - ესენი იყვნენ ავტორები, რომელთა შემოქმედებაც გაზეთის პირველივე ნომერში დაიბეჭდა.
მიუხედავად იმისა, რომ პრესის ფურცლებზე მაშინდელ პოლიტიკურ ვითარებაზე პირდაპირ არაფერია ნათქვამი, ცალკეული ამონარიდები ირიბად მაინც გამოხატავს პატრიოტულ ელემენტებს და ლიტერატურას გამარჯვების და ბრძოლის იარაღად წარმოგვიდგენს.
„უამრავ მტერთან ბრძოლაში მოულოდნელათ ხმალის გატეხის დროს ქართველ რაინდებში პოეზია ბადებდა გამარჯვების ახალ შესაძლებლობასო“, - წერს გაზეთი.
„ავრორას“ პირველ ნომერში საქართველო-ევროპის კავშირიცაა ნახსენები. ვინმე რ. გვეტაძე ურთიერთობებზე შემდეგ კონტექსტში საუბრობს - „საქართველო უკვე ევროპის ნიშნის ქვეშ მიდის, თუმცა სამშობლოს დავიწყება არასოდეს არ ეპატიება პოეტს. მაგრამ ამ გადაქანებასაც აქვს თავისი გამართლება. ილიასა და აკაკის შემდეგ პაუზა საჭიროც იყო“.
გამოცემის ფურცლებზე დატანილია ინფორმაციაც, ზუგდიდის ქალ-ვაჟთა გიმნაზიაში ხელნაწერი ჟურნალის - „ახალი სხივის“ შესახებ, რომელიც ასევე მოიცავდა ლექსებს, მოთხრობებს და კრიტიკულ წერილებს.
პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკის საქართველოში ნაბეჭდი და ელექტრონული გამოცემების საარქივო ფონდის განყოფილების უფროს მაია მიქაბერიძის თქმით, გაზეთზე პრესაში გამოქვეყნებულ მასალაში წერია, რომ მისი სახელწოდება უკავშირდება კრეისერ „ავრორას”, რის გამოც გამოცემას ბოლშევიკური მისწრაფებების გამომხატველად მიიჩნევდნენ.
„მაგრამ მე პირადად ამ გაზეთში ვერ ვნახე ვერავითარი მინიშნება ამ თვალსაზრისით. მეტიც, ეს არის წმინდა ლიტერატურული გაზეთი. მის პირველ გვერდზე ასეთი სიტყვები წერია: სიმბოლიზმმა თავის მთავარ ლეიტ-მოტივ მისტიციზმით გაანათა პოეზიის ჭვარტლიანი ქალაქები, რომლის სხივოსანი ნაპერწკალი ვით მეტეორი ვარდება წყვდიადით მოცულ სოფლებში და ზევსური ცეცხლის დანთებას ლამობს...“, - უთხრა „ლაივპრესს“ მაია მიქაბერიძემ.
გაზეთის სარედაქციო კოლეგიაში შედიოდნენ პეტრე (პიერ) კობახიძე (მსახიობი, ბადრი კობახიძის მამა) და აბო კობახიძე, რომლებიც მაშინ 13-14 წლის ახალგაზრდები იყვნენ. ისინი ალექსანდრე ზუგდიდელთან (ალ. საჯაია), ლეონ ჭედიასთან, რაჟდენ გვეტაძესთან და სხვებთან ერთად იყვნენ ამ გაზეთში მოთავსებული მასალების ძირითადი ავტორებიც. სწორედ ამას მიუთითებს ბიბლიოთეკის წარმომადგენლის თქმით, გამოცემის ფურცელზე პიერ კობახიძის წარწერაც - „ამ გაზეთის სულმნათი მგოსნები 13-14 წლის ყმაწვილებია ”.
მაია მიქაბერიძისვე ცნობით, გაზეთ „ავრორას” შემდეგი ნომერი უკვე 1921 წლის 6 თებერვალს, შეცვლილი სახელწოდებით - „ოდიში” გამოიცა, რომელიც ასევე ბიბლიოგრაფიული იშვიათობაა. იოსებ გრიშაშვილის ბიბლიოთეკა-მუზეუმში დაცული ეს გაზეთი „ავრორაზე“ ბევრად დაზიანებულია. გაყვითლებულ ფურცლებზე რესტავრაციის მიუხედავად თითქმის არაფერი იკითხება. თუმცა იმ ფრაგმენტებიდან, რომელიც დროს გადაურჩა, მაინც შესაძლებელია მწირი ინფორმაციის ამოკითხვა სარედაქციო კოლეგიაზე, რომლის შემადგენლობაშიც იყვნენ იპოლიტე კაკულია და ვარლამ მეუნარგია. რედაქცია კი კვლავ რჩებოდა დიმიტრი ჭედიას სახლში, როგორც გაზეთის პირველი ნომრის შემთხვევაში.
მასალაში გამოყენებული ფოტოები "ლაივპრესს" მაია მიქაბერიძემ მიაწოდა.