საზოგადოება
მინდა, სხვისთვის ვიყო ის იმედი, რომელიც მე არ მქონია - მარტოხელა დედის ოცნება [ვიდეო]
FaceBook Twitter
E-mail Print
სოფელში მცხოვრები გოგოსთვის 31 წლის ასაკში ყველაფერი მას შემდეგ შეიცვალა, რაც საყვარელი მამაკაცისგან ბავშვის გაჩენა გადაწყვიტა.

თამარ სადუნიშვილს გავლილი გზის გახსენება და საჯაროდ მოყოლა ახლაც დიდ ტკივილს აყენებს, თუმცა მხოლოდ ერთადერთი მიზეზით ყვება, იქნებ მისი ამბავი სხვას ქალსაც დაეხმაროს.
ყველაზე რთული აღმოჩნდა იმ სტიგმის დაძლევა, რომელიც ქორწინების გარეშე შვილის ყოლას ახლავს.

"მაშინ მჭირდებოდა ადამიანი, რომელიც უბრალოდ თანადგომას გამოიჩენდა, ყველაზე რთული იყო, ის რომ, ვიყავი მარტო. თორემ ფინანსურად პრობლემა არ მქონდა, რადგან სულ ვმუშაობდი, ელემენტარულად, ნუ ნერვიულობ, ყველაფერი მოგვარებადია და ამით ქვეყანა არ ინგრევა, ცხოვრება გრძელდება და ყველაფერი კარგად იქნება, ამის მთქმელი არ აღმოჩნდა არცერთი ადამიანი".
თამარი 7 თვის ორსული იყო, როდესაც უმწეობით და მარტოობით გამოწვეული ნერვიულობის გამო საავადმყოფოში მოხვდა, სადაც ბავშვის გასხვისება შესთავაზეს, რაზეც კატეგორიული უარი თქვა. კლინიკის დატოვების შემდეგ თამარმა თავშესაფრის ძიება დაიწყო.

"თბილისში ვეძებდი თავშესაფარს, სოციალურ სააგენტოში ვიყავი, მითხრეს,რომ იქ მხოლოდ 3 თვის ვადით შემეძლო გაჩერება. საავადმყოფოში უკვე არ შეიძლებოდა გაჩერება, რადგან მაღალი წნევების გამო საკეისრო კვეთას მეუბნებოდნენ, ვიფიქრე, სანამ ვიქნები ამ წამლის ზემოქმედების ქვეშ, მერე რომ მითხრან ბავშვი მოკვდა? რას მოვახერხებდი, ვერც ვერაფერს და შემეშინდა, წამოვედი ზუგდიდში. მეთქი, იქ მირჩევნია დავიწყე ისევ აქ ზუგდიდის მერიაში ინფორმაციის მოძიება თავშესაფრების შესახებ, ან რამე სახის დახმარების, რომ რაღაც გზას დავდგომოდი, სანამ პატარა გაჩნდებოდა".

ზუგდიდის მერიის თანამშრომელი მას თავშესაფარის მოძიებაში დაეხმარა. სადაც მშობიარობის შემდეგ ბავშვთან ერთად 1 წელი გაატარა და ხელსაქმეც შეისწავლა. კერავდა თოჯინებს, მონაწილეობდა გამოფენა-გაყიდვებში და იღებდა ჰონორარსაც.

მაგრამ თავშესაფარში ყოფნიდან 1 წლის შემდეგ დადგა დრო, როცა ბავშვი მინდობით აღზრდაში უნდა გადაეყვანათ, იმ შემთხვევაში თუ დედას არ ექნებოდა ბავშვის აღზრდისთვის სათანადო პირობები.

ყველაზე რთულ დროს მის გვერდით მამა აღმოჩნდა, სწორედ მაშინ შეიტყო მან, რომ შვილიშვილი ჰყავდა. ბავშვის შესახებ იცოდა თამარის დედამ, თუმცა ამ ხნის განმავლობაში მისგან მხარდაჭერა არ ჰქონია.

"მამაჩემმა არ იცოდა იმის გამო, რომ გულის პრობლემები ჰქონდა და ვიფიქრე რომ ეს ამბავი მისთვის ძალიან რთულად გადასატანი იქნებოდა, მაგრამ სხვა გზა რომ არ დარჩა, უთხრეს, 27 რიცხვში უნდა გავსულიყავით თავშესაფრიდან და 25-ში დამირეკა მამიკომ, მოკიდეო ბავშვს ხელი და ჩამოდითო აქეთ. მამიკო იყო ის პირველი ადამიანი, ვინც ამ ამბის გაგებისთანავე მიგვიღო".

სახლში დაბრუნებისთანავე თამარმა გადაწყვიტა სამსახური ეშოვა. მანამდეც ბევრ ადგილას უმუშავია, რესტორანში, ყვავილების მაღაზიაში, თუმცა საფუძვლიანად არცერთ პროფესიას არ ფლობდა. მივიდა ერთ-ერთ არასამთავრობო ორგანიზაციაში, სადაც მანიკურის შესწავლა დაუფინანსეს. პარალელურად, სხვა არასამთავრობოში მცირე ბიზნესის მართვის ტრენინგები გაიარა და გრანტიც მოიგო. რის შემდეგაც მანიკურის აპარატი და სალონისთვის საჭირო სხვა დანადგარების შეძენა დაუფინანსეს.

ამის შემდეგ ქალაქში ფართი იქირავა და უკვე 3 წელზე მეტია სილამაზის სალონში მუშაობს. ის ახლა დამოუკიდებელი ქალია და სხვა მარტოხელა დედების დახმარებაზე ფიქრობს.

"ეტაპობრივად მივაღწევ იმას, რაც მინდა. ჩემთვის ყველაზე მთავარია შვილს მივცე ყველაფერი, რაც საჭიროა. მინდა, რომ ცალკე გადავიდეთ, ჩვენი კერა გვქონდეს, ასევე, რომ გავფართოვდე და ჩემი სალონი მქონდეს, სადაც უფრო მეტად იქნებიან ისეთი ქალები დასაქმებულები, ვისაც ყველაზე მეტად სჭირდება თანადგომა, ვინც ცხოვრებას მარტო ებრძვის. ზოგჯერ იმაზე მწყდება გული, რომ ბავშვს ვერ ვუთმობ იმდენ დროს, რამდენიც მინდა, მეტყვის ხოლმე, ანდრია, დედა დღეს არ წახვიდე სამუშაოდ, არ მინდა არც კევი და არც არაფერი, მაგრამ გაიზრდება და თვითონ შეაფასებს რა შევძელი მისთვის. ყველაფერს სჭირდება, შრომა, სული და გულის ჩადება, არცერთს არ დავაკლებ და იმედია შევძლებ, რომ ვიღაცისთვის, ვიყო იმედი. ის იმედი რომელიც მე არ მქონია".

Print E-mail
Twitter
სხვა მასალები
ერნა პეპანიანი 21 წლისაა და წალკაში, სოფელ დაშბაშში საოჯახო ბიზნესს
მართავს.
18:32 / 04.11.2022
ერნა პეპანიანი 21 წლისაა და წალკაში, სოფელ დაშბაშში საოჯახო ბიზნესს მართავს.
თეა ადიკაშვილსა და დარეჯან ცირამუას თბილისიდან 28
კილომეტრში,
02:06 / 02.09.2022

თეა ადიკაშვილსა და დარეჯან ცირამუას თბილისიდან 28 კილომეტრში,

გიგა დოღონაძეს ქუთაისის ცენტრალურ არქივში შევხვდით.
17:45 / 25.06.2022
გიგა დოღონაძეს ქუთაისის ცენტრალურ არქივში შევხვდით.
22:08 / 15.04.2022
"როცა საზოგადოებას ნაკლები ინფორმაცია აქვს, დეზინფორმაციას მარტივად იჯერებს.
კორონავირუსი

საბჭოთა რეპრესიები

ვიდეო
პატარა “სანტები” თანატოლების დასახმარებლად [ვიდეო]
საღამოს ექვსი საათია. ბავშვები საკლასო ოთახში შეკრებილან და საახალწლო სათამაშოებს ამზადებენ. ზოგი თექას
ისევ მშივრები, ისევ ქუჩაში - მოქალაქეთა აქტივიზმით გადარჩენილი სიცოცხლეები [ვიდეო]
მიუსაფარ ძაღლებს ზუგდიდის ქუჩებში თითქმის ყოველ ნაბიჯზე ნახავთ. პარკებსა და სკვერებში, კვების ობიექტებთან,
პირველი მეგრულენოვანი ანიმაცია - ხობელი ანიმატორის სტუდია დიდი გეგმებით [ვიდეო]
ძუკუ დელფინია და კოღონა გაბისკირია, პირველი მეგრულენოვანი ანიმაციური სერიალის პერსონაჟები არიან. მათზე
სკოლის ნათხოვარ შენობაში დაწყებული ჩხოროწყუელი მოსწავლეების ბრძოლა უკეთესი გარემოსთვის [ვიდეო]
ჩვენ არ გვაქვს სხვა პლანეტა, - ამბობენ ჩხოროწყუელი მოსწავლეები და გარემოს გადასარჩენად ერთიანდებიან.
მდინარე ჯუმისგან მიტაცებული მიწები და სამანქანე გზა - დარჩელელები აქციებით იმუქრებიან [ვიდეო]
ზუგდიდის სოფელ დარჩელში, კიროვის უბანში, ძლიერი წვიმების დროს მდინარე ჯუმი დიდდება, კალაპოტიდან
ფოტო
სკოლაში პირბადით - სწავლა საკლასო ოთახებში განახლდა [ფოტო]
დღეს, 4 ოქტომბერს სასწავლო პროცესი, რომელიც პანდემიის
ვაქცინაცია ავტობუსში [ფოტო]
ზუგდიდის მუნიციპალიტეტის სოფლებსა და ქალაქში
„გვიხარია, რომ მოქალაქეები აქტიურობენ“ - ვაქცინაცია ზუგდიდში [ფოტო]
მოქალაქეთა საყოველთაო ვაქცინაცია ზუგდიდში გრძელდება.
"აქტიურობა მაღალია" - ზუგდიდში "ფაიზერით" ვაქცინაცია დაიწყო [ფოტო]
კორონავირუსის საწინააღმდეგო ამერიკული წარმოების "ფაიზერით"
3 თვე კოვიდტესტირების რეჟიმში - ფოტორეპორტაჟი ენგურის ხიდიდან
აფხაზეთ-სამეგრელოს საოკუპაციო ხაზთან, ენგურის ხიდზე,
მზარეულის მაგიდა
მწყრის ხარჩო მეფურად [ვიდეო]
ხარჩოს მოსამზადებლად დაგვჭირდება:
ხარკალია ლებია
ხარკალია, ძველი მეგრული კერძია,
მარწყვის პანაკოტა
უგემრიელესი დესერტი
ხაჭოს პასკა
ინგრედიენტები
                                     ლეჭკერე
ხულიშ ლეჭკერე - ეს არის ძველი
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.