ფეხბურთი ქალის საქმე არ არის, - არაერთხელ უთქვამთ ქალთა საფეხბურთო კლუბ „ლანჩხუთის“ ფეხბურთელებისთვის, ნათია წოწერიასა და სოფო ნარსიასთვის. ქალთა კლუბმა კი მათი ჩართულობით მთელს ქვეყანას საპირისპირო დაუმტკიცა - ისინი უეფას ჩემპიონთა ლიგის მეთექვსმეტედფინალში ითამაშებენ. „ლანჩხუთი“ ქართული ფეხბურთის ისტორიაში გახდა პირველი გუნდი, რომელმაც უეფას საკლუბო ტურნირის მეორე საკვალიფიკაციო ეტაპზეც მოიგო.

კლუბი ჩემპიონთა ლიგაზე შვედეთის „როზენგარდს“ დაუპირისპირდება. მატჩები 9-10 დეკემბერს და 15-16 დეკემბერსაა დაგეგმილი. პირველ შეხვედრას „ლანჩხუთი“ საკუთარ მოედანზე გამართავს. ფეხბურთელები ახლა გაძლიერებულად ვარჯიშობენ. სურთ გულშემატკივრებს კარგი თამაში უჩვენონ და კიდევ ერთხელ გაახარონ.

ახალი შემართებით და გაორმაგებული ძალებით გადიან მოედანზე სავარჯიშოდ, კლუბის სენაკელი წევრებიც - 19 წლის ნათია წოწერია და 20 წლის სოფო ნარსია. გულშემატკივრების დადებით ემოციები მათ დამატებით მოტივაციას სძენს. ფეხბურთი ორივეს ბავშვობიდან უყვარს. პატარაობისას სახლში ძმების თხოვნით თამაშობდნენ, შემდეგ უკვე მათი კარგი თამაში სკოლის მწვრთნელმა შეამჩნია. გარკვეული პერიოდი სენაკის ქალთა გუნდში ითამაშეს, თუმცა იმის გამო, რომ სენაკის გუნდი ფეხბურთელთა არასაკმარისი რაოდენობის გამო ჩემპიონატებში ვერ იღებდა მონაწილეობას, „ლანჩხუთში“ გადავიდნენ.

ნათია და სოფოს მთავარი საქმე და პროფესია ფეხბურთია. თვლიან, რომ ასე იქნება მომავალშიც. მათი მიზანი ქვეყნისთვის წარმატების მოტანა და საზღვარგარეთის კლუბებში თამაშია.

ბვოლო თამაშში, უეფას საკლუბო ტურნირის მეორე საკვალიფიკაციო ეტაპზე, სადაც „ლანჩხუთმა“ რუმინული „ოლიმპია კლუჟი“ 1:0- დაამარცხა, მონაწილეობა კორონავირუსით იფიცირების გამო ვერ მიიღო ნათია წოწერიამ თუმცა მომდევნო თამაშისთვის უკვე ფორმაშია.

ნათია წოწერიას არჩევანს ოჯახი თავდაპირველად ეწინააღმდეგებოდა. განსაკუთრებით ბებია, რადგან თვლიდა, რომ სპორტის ეს სახეობა უფრო მამაკაცებისთვის იყო და გოგოს აღნაგობაზე ცუდად იმოქმედებდა. ნათიასი თავიდანვე სჯეროდა ძმას და ეხმარებოდა. ახლა კი უკვე მთელი ოჯახი გვერდში უდგას. თუმცა დღესაც არიან ნათიას ირგვლივ ადამიანები, რომლებიც მის პროფესიას აკრიტიკებენ, მაგრამ უკვე „დიდი გოგოა“ და მათ ყურადღებას არ აქცევს:

ფოტოზე: სოფო ნარსია და ნათია წოწერია

„არიან ისეთები, რომლებსაც უკვირთ გოგო ფეხბურთში. ზოგიერთი ბიჭი ამბობს - გოგოა და ამან რა უნდა გააკეთოს ფეხბურთშიო. გოგოებიც იძახიან ზოგიერთები - გოგო ხარ და ფეხბურთს რატომ თამაშობო. იცით ამას როგორი გოგოები ამბობენ? - აი „ვითომ სვეცკები“. თავიდან ყურადღებას ვაქცევდი, იმიტომ რომ პატარა ვიყავი და ძალიან ბევრი რამ მქონდა სასწავლი, ახლა სიმართლე გითხრათ, ყურადღებას საერთოდ არ ვაქცევ“.

ნათიამ სენაკის მესამე საჯარო სკოლა ფეხბურთის პარალელურად წარმატებით დაამთავრა და ოქროს მედალიც მოიპოვა. იხსენებს, რომ ერთ-ერთი მასწავლებელი მას დაჟინებით სთხოვდა ფეხბურთის მიტოვებას, რადგან კარგი მოსწავლის პოტენციალს სხვა მიმართულებით ხედავდა:

„მეუბნებოდა სწვლა უკეთ გამოგდისო, მაგრამ ახლა დამირეკა და მითხრა, დიდ წარმატებებს გისურვებ და შევცდი, როცა ასე გელაპარაკებოდიო. მინდა გოგონებს ვუთხრა, რომ არავის უსმინონ. მშობლებს მინდა ვურჩიო, ბავშვებს არასდროს აუკრძალონ იმის კეთება რაც ძალიან უნდათ. გოგოებს ვეტყოდი ასევე, რომ არ დანემდნენ და ყოვეთვის მიაღწიონ იმას რაც სურთ. ბავშვმა თუ მიზანი დაისახა, ყველაფერი კარგად იქნება, ის ყველაფერს შეძლებს“, - გვიყვება ნათია.

მისგან განსხვავებით სოფო ნარსიას შემთხვევაში ოჯახი წინააღმდეგი არ ყოფილა და სპორტში მის წინსვლას თავიდანვე ხელს უწყობდა. თვლის, რომ სწორედ მათი დამსახურებაა ის წარმატება, რაც დღეს აქვს. გარშემომყოფთა ნაწილის ნეგატიურ დამოკიდებულებას უკვე ყურადღებას არ აქცევს. თვლის, რომ ასე მოქცევა აუცილეებელიცაა წინსვლისთვის:

„ირგვლივ ბევრი ფიქროს, რომ ეს არ არის ქალის საქმე, მაგრამ უკვე აღარ ვაქცევ ყურადღებას. გოგოებს ვურჩევ - არავის უსმინოთ და მიჰყევით თქვენს ოცნებებს, იშრომეთ ამისთის და ეს აუცილებლად დაგიფასდებათ. არანაირად არ არის ქალისთვის ფეხბურთი ცუდი - პირიქით ეს ცხოვრების ჯანსაღი წესია, სულ ფორმაში იქნები“

სოფო ამბობს, რომ ყველა ნეგატიურ განწყობებზე მაღლა დგას გულშემატკივრების გულწრფელი ემოცია და მათი სიხარული. მისთვის და კლუბის დანარჩენი წევრებისთვის ახლა მთავარი სწორედ გულშემატკივართა იმედების გამართლებაა:

ფოტოზე: სოფო ნარსია (თეთრი მაისურით)

„ისეთი ძლიერი გუნდები იყვნენ, რომ მოგებას არ ველოდი. როცა თამაში დასრულდა და მსაჯის სასტვენი გაისმა, ეს სიხარული იყო უსაზღვრო. სიტყვები არ მყოფნის, რომ გადმოგცეთ. ვერ ვიჯერებდი, რომ გავიმარჯვეთ. ვფიქრობდი - ეს მართლა მოხდა თუ სიზმარში ვარ. ერთი კვირა დამჭირდა, რომ გამეაზრებინა - ჩვენ მართლა მოვიგეთ.

შემდეგ უკვე საოცარი ემოცია იყო, გულშემატკივრების დახვედრა. წვიმიანი ამინდის მიუხდავად რომ გარეთ დაგვხდნენ. იმდენი იყვნენ, გზა არ ჩანდა. აი ძალიან დიდი სიხარული მივიღე იმ მომენტში. რა თქმა უნდა ეს დამატებით მოტივაციას გაძლევს. სანამ მოედანზე გავიდოდით, მაშინაც მქონდა ეს მოტივაცია, რომ ჩვენს უკან საქართველო იყო, ჩვენი ოჯახები იყო, ჩვენი გულშემატკივრები იყვნენ და ზუსტად ამათ გამო ჩავდეთ მთელი ენერგია ამ თამაშში და სასურველი შედეგიც დავდეთ“, - გვიყვება სოფო, რომელიც ფეხბურთელის კარიერის შემდეგ მწვრთნელობას გეგმავს.

ნათია წოწერია კი საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში საჯარო თვითმმართელობას ეუფლება, თუმცა გეგმავს სხვა ფაკულტეტზე ჩაბარებას, ფეხბურთის პარალელურად აგრონომია იტაცებს და სწავლის გაგრძელებასაც ამ მიმართულებით გეგმავს.

ეს ყველაფერი მომავალში. მანამდე კი ფეხბურთელების მთავარი ამოცანა დეკემბერში დაგეგმილი თამაშებში წარმატებაა.